Info
Ten blog rowerowy prowadzi Mariusz vel zarazek z podwarszawskich Marek/Nadmy.
Więcej o mnie. Bikestatsowa tablica.
Poprzednie lata
Wycieczki jednodniowe
Tagi
Archiwum wpisów na blogu
A przed Bikestatsem było tak...
Tatry, moja druga pasja...
Moje rowery
Obserwowane blogi
Rysianka - Zwardoń
Środa, 10 października 2018 · dodano: 31.10.2018 | Komentarze 6
Środa. Przez Beskid Żywiecki do Zwardonia.
↗ 1201m, 51 km, mapa, zdjęcia
O dziwo budzę się wyspany. Może mieć to związek z przyjętymi wczoraj środkami nasennymi w płynie. ;) Spożywam w towarzystwie poznanych rowerzystów jajecznicę z kawą. Polecają mi do zjazdu niebieski szlak pieszy prowadzący z Rysianki do Złatnej. Zresztą sami planują też nim zjeżdżać. Oczywiście w zupełnie innym tempie i stylu, bo to chłopaki o zacięciu enduro, poruszający się na fullach. Z takim "polecaniem" to trzeba być ostrożnym - to co dla nich jest bułką z masłem, dla mnie może oznaczać trudny szlak lub sprowadzanie roweru... Wyruszam pierwszy i zjeżdżam sobie niespiesznie delektując się widokami, roztaczającymi się ze ścieżek trawersujących zbocza Boraczego Wierchu. Szlak faktycznie obfituje w piękne, jesienne panoramy. Jest wprost skąpany w słońcu, z granatowym niebem ładnie wyglądającym na zdjęciach. Wymaga jednak w niektórych miejscach sporej koncentracji. Po jakimś czasie dogania mnie wspomniane trio. Konwersujemy chwilę, po czym ruszamy dalej, ale szybko giną mi z oczu. 
Jakież jest moje zdziwienie, kiedy po niedługim czasie znowu wyłaniają mi się przed oczami za którymś z kolejnych zakrętów szlaku. Z daleka widzę, że coś jest nie tak. Jeden z chłopaków leży na ziemi. Po dojechaniu dowiaduję się co i jak. Kolegę wybiło z roweru (snejk), uderzył mocno brzuchem w kierownicę i poleciał na glebę. Czuje silny, nieustępujący ból w okolicach brzucha, co wskazuje na jakieś obrażenia wewnętrzne, poza tym drętwieją mu dłonie i stopy. Pozostali z ekipy decydują się wzywać GOPR, bo sytuacja wydaje się poważna, a pogotowie raczej tu nie dotrze. Podaję im dokładną pozycję GPS ze swojego Garmina, ale na nic więcej nie mogę się przydać. Po upewnieniu się, że tak właśnie jest ruszam dalej, jednak do końca dnia siedzi mi w głowie ten wypadek. Niby sam nie jeżdżę w takim stylu, za to jeżdżę samotnie, co nie jest może najlepszym pomysłem, ale cóż...
Zjeżdżam ostrożnie niebieskim do Złatnej. W Ujsołach uzupełniam zapasy, odbijam na południe do Soblówki, aby po jakimś czasie dotrzeć ponownie do polsko-słowackiej granicy na przełęczy Przysłop pod Rycerzową. A na przełęczy tej panuje jakaś nieokreślona magia. Zupełna cisza i pustka, a jednocześnie rozleniwiające promienie słońca. Spędzam tam trochę czasu, a potem trawersuję zbocza Rycerzowej, aby wyłonić obok schroniska o tej samej nazwie. I kolejnego schroniska z kllimatem (w dodatku bez wody!), czyli takiego, w którym chciałbym kiedyś zanocować. :) Odpoczywam trochę na schroniskowych ławkach po czym ruszam dalej w kierunku przełęczy Przegibek. Wiodą tam dwa równoległe szlaki: niebieski i czerwony. W ubiegłym roku wprowadzony nieświadomie w błąd przez dwie turystki wybrałem ten pierwszy i srodze tego pożałowałem, gdyż był beznadziejny. Za to czerwony to zupełnie co innego - bardzo korzeniasty, ale da się tam w większości jechać. :)
Po jakimś czasie docieram do kolejnego schroniska PTTK na przełęczy Przegibek. I znowu schronisko z duszą. Zarówno sam budynek jak i wnętrze sprawiają miłe wrażenie. Spożywam tam pyszną kiełbaskę z cebulą i pieczywem, myśląc co dalej. Jako, że dzień już się pomału kończy postanawiam odpuścić Wielką Raczę, którą wcześniej brałem jeszcze pod uwagę. Wolę zaoszczędzić trochę czasu na podziwianie widoków ze znanej mi miejscówki nad Zwardoniem. Ruszam zatem z Przegibka leśną drogą w dół (widoki!) i dosyć szybko docieram do miejscowości Rycerka. Tam odbijam w kolejną, chyba mało znaną, bo kompletnie pustą i "nieoszlakowaną" dolinę Radeckiego Potoku, która wyprowadza mnie aż na graniczny szlak czerwony. Tym razem celem jest Beskid Graniczny i Skalanka.
Pamiętam z poprzedniego przejazdu, że stąd będzie pięknie widać zachód słońca, dlatego zaleguję na zboczach Skalanki, nieco poniżej wyciągu, otwieram piwo i długo wpatruję się w widoki, a następnie podziwiam zachód słońca. Tego właśnie w górach szukam - satysfakcji z przebytej trasy, z wysiłku, ale też pustki, ciszy i rozległych widoków. Tutaj to wszystko jest. Do Zwardonia zjeżdżam już po zmroku, ale tym razem trasę dobrze znam i wiem, że niespodzianek nie będzie. Sama wieś to bardzo ciche miejsce na końcu świata, które już po raz drugi potwierdza mi swój klimat. Nieco tajemnicza stacja kolejowa oświetlona pomarańczowym światłem, ławeczki dla turystów, panujący wokół spokój - to wszystko robi miłe wrażenie. Na nocleg wybieram Halkę - znany mi pensjonat, który dodatkowo posiada wbudowaną restaurację i sklep spożywczy. :)
(wszystkie dni chronologicznie)
Kategoria Beskidy 2018 | Komentarze 6
Komentarze
MiG | 22:08 środa, 7 listopada 2018 | linkuj
A nikt w schronisku w nocy nie chrapał? Ja na GSB nie miałem szczęścia - prawie za każdym razem trafiałem na jakiegoś "chrapacza"...
